W Kartuzach przy obelisku upamiętniającym Danutę Siedzikównę ps. Inka uczczono 72. rocznicę jej śmierci. Zgromadziły się władze gminy i powiatu, radni, leśnicy, przedstawiciele PiS i IPN-u.

72 lata temu, 28 sierpnia 1946 r., władze komunistyczne wykonały wyrok śmierci na niespełna 18-letniej Danucie Siedzikównie, ps. Inka, sanitariuszce 5. Wileńskiej Brygady AK. Wyrok wykonał 28 sierpnia 1946 r. dowódca plutonu egzekucyjnego z KBW. Wraz z „Inką” stracono Feliksa Selmanowicza, ps. Zagończyk.

Rocznicę jej śmierci postanowiono uczcić w Kartuzach, przy obelisku w jednym z tutejszych parków. Organizatorem było Towarzystwo Upiększania Miasta Kartuz. Pojawiły się władze i przedstawiciele powiatu i gmin Kartuzy i Żukowo, radni, leśnicy, przedstawiciele PiS, IPN-u, piłsudczyków. Krótką modlitwę wygłosił ks. Grzegorz Kudelski, a wszystkich powitał Kazimierz Socha-Borzestowski z zarządu towarzystwa, który przedstawił życiorys Inki. 

- Powinna być ona wzorem zachowania się wobec ojczyzny, którą kochała ponad wszystko. Jej ostatnie słowa brzmiały "żal mi umierać"... - mówił. - Dziś jest postacią coraz bardziej znaną. Niedaleko w Podjazach jej imię nosi szkoła podstawowa. Od paru lat mamy tu w Kartuzach jej park, tędy przechodzi młodzież do liceum. Na pewno młodzi ludzie się zastanowią, patrząc na ten obelisk, kim była ta 17-letnia Inka. Jednym z pierwszych propagatorów pamięci Inki był Piotr Szubarczyk związany z Kartuzami. 

Wspomniał o innych związkach "Wyklętych" z powiatem kartuskim. Wymienił nazwiska tych, którzy się tu urodzili i funkcjonowali. Przypomniał także o zbliżającej się budowie pomnika marszałka Piłsudskiego, który stanie w Kartuzach - zostanie odsłonięty z okazji 100-lecia niepodległości Polski.