Orzeł z gabinetu starosty był ukrywany z narażeniem życia

W zbiorach Muzeum Kaszubskiego im. Franciszka Tredera dostrzec można godło, którego historia wiąże się z postacią ostatniego, powojennego starosty kartuskiego. Znajdowało się ono w jego gabinecie. 

Jan Belina urodził się 20 grudnia 1890 r. w Zarszynie (dawna Galicja, obecnie województwo krośnieńskie - Bieszczady). W tej miejscowości ukończył szkołę podstawową, następnie uczęszczał do gimnazjum w Sanoku, gdzie zdał egzamin maturalny. Po maturze był słuchaczem wydziału prawa i nauk politycznych Uniwersytetu im. Cesarza Franciszka we Lwowie. Studia ukończył z tytułem magistra prawa.

W czasie I wojny światowej walczył jako oficer i dostał się do niewoli rosyjskiej. Po wojnie pracował jako referendarz w starostwie w Rzeszowie, skąd po kilku latach został przeniesiony do Grudziądza na stanowisko wicestarosty, a następnie do Kartuz na stanowisko starosty powiatowego.

Okres urzędowania Jana Beliny, starosty kartuskiego obejmował lata 1937 - 1939.

Po wybuchu II wojny światowej w 1939 r. cała rodzina musiała opuścić Kartuzy i pociągiem ewakuacyjnym, pod ciągłym bombardowaniem Niemców, dojechała do miejsca przeznaczenia - Chełma Lubelskiego. Tam spotkała się z ojcem, który w ostatniej chwili opuścił Kartuzy i dotarł szczęśliwie do Chełma.

Stąd rodzina Starosty Jana Beliny udała się przez Sarny, Równe do Lwowa i tu zastała ją wkraczająca Armia Czerwona. Następnie udała się do rodziny do Drohobycza, gdzie przeżyła dalsze kilka miesięcy.

Po zakończeniu wojny Jan Belina wraz z rodziną wrócił do Kartuz. Ale ówczesne władze miejskie i powiatowe nie zaproponowały mu pracy. Starosta Jan Belina zmarł w dniu 12 października 1948 r. i pochowany został na Cmentarzu Parafialnym w Kartuzach.

Godło, które znajduje się w zbiorach kartuskiego muzeum pochodzi z okresu urzędowania Jana Beliny jako ostatniego przedwojennego starosty. Jest to odlew gipsowy o wymiarach 25 x 40 cm. Pochodzi prawdopodobnie z 1933 roku i jest symbolem państwa polskiego. 

W okresie okupacji hitlerowskiej symbol polskości - orzeł biały - przechodził z rak do rąk anonimowych bohaterów tej ziemi, którzy z narażaniem życia ukrywali symbol państwa polskiego, a których nazwisk nie udało się ustalić.

W 1989 r. roku, na skutek przemian w Polsce oraz przypadającej wówczas 50. rocznicy wybuchu II wojny światowej, Jan Wegner uznał, że nadszedł czas, aby godło przekazać w godne ręce. Ofiarował je Janowi Czapiewskiemu, dyrektorowi Radburu. Po kolejnych 5 latach, w 1994 r., w 75. rocznicę powrotu Kaszub i Kartuz do Polski, obaj panowie uznali jednomyślnie, iż orzeł jako wyraz dumy i chwały Kaszubów winien znaleźć się w Muzeum Kaszubskim w Kartuzach, w miejscu swego godnego przeznaczenia. Jan Czapiewski przekazał się godło Muzeum Kaszubskiemu w Kartuzach.