Zaćma, znana również jako katarakta, to jedna z chorób oczu, która nieleczona może prowadzić do całkowitej utraty wzroku. W zależności od konkretnego przypadku może rozwijać się w jednym lub obojgu oczu. Najczęściej spotykaną odmianą tej choroby jest zaćma starcza, która występuje u osób powyżej 65. roku życia. Katarakta jest schorzeniem, które przyczynia się do zaburzenia przejrzystości widzenia przez zmętnienie soczewki. W nowoczesnej medycynie można rozróżnić dwa sposoby leczenia zaćmy. Jakie metody mają tutaj zastosowanie?
Aby lepiej zrozumieć skuteczność leczenia omawianej choroby, warto w pierwszej kolejności zrozumieć, na czym ona polega. Choroba ta dotyka soczewki w oku, powodując jej zmętnienie. Nie ma jednoznacznie określonych przyczyn powstawania katarakty. Najczęściej jednak wymienia się zaburzenia metabolizmu typowe dla postępującego procesu starzenia się oraz wiek. Zdarza się, iż do rozwoju tej choroby dochodzi w wyniku mechanicznego urazu oka, zażywania wybranych leków lub stanów zapalnych w obrębie narządu wzroku. Istnieje także większe prawdopodobieństwo zachorowania u osób z krótkowzrocznością. Zaćmę częściej diagnozuje się także u pacjentów, którzy chorują na cukrzycę.
Pacjenci z kataraktą zauważają u siebie pogorszenie wzroku i stopniowe ograniczenie pola widzenia. W zależności od rodzaju zaćmy, na którą choruje konkretna osoba, może ona doświadczać pogorszonego widzenia nocą, utraty wzroku w świetle słonecznym, trudności przy dostrzeganiu przedmiotów znajdujących się w pobliżu lub w dali.
Obecnie stosuje się dwie metody leczenia zaćmy. Pierwsza z nich to zastosowanie leków spowalniających rozwój tej choroby, drugą jest operacja zaćmy.
W przypadku leczenia farmakologicznego jego celem jest przede wszystkim spowolnienie postępu rozwoju katarakty, dzięki czemu zmętnienie soczewki będzie przebiegać w wolniejszym tempie. Najczęściej mowa tutaj o zastosowaniu suplementów diety i kropli do oczu. Należy jednak mieć na uwadze, iż nie spowodują one cofnięcia choroby, dlatego też pacjent nie może liczyć na przywrócenie lepszego i wyraźniejszego widzenia. Jest to zatem metoda doraźna, która w żaden sposób nie zastępuje leczenia operacyjnego.
Aby skutecznie wyleczyć zaćmę, konieczne jest poddanie się operacji. Usuwanie zaćmy w ten sposób odbywa się nie tylko u osób, u których zdiagnozowano znaczne obniżenie zdolności widzenia. Jest to procedura, której poddawani są także pacjenci w początkowym stadium rozwoju tej choroby, jeśli tylko wpływa ona na komfort widzenia i upośledza wzrok.
Omawiany zabieg operacyjny to tak zwana fakoemulsyfikacja ultradźwiękowa. Metoda ta umożliwia pacjentowi powrót do domu jeszcze tego samego dnia. Cała procedura musi zostać poprzedzona konsultacją medyczną i upewnieniem się, że nie istnieją przeciwwskazania do przeprowadzenia zabiegu. Należą do nich ogólny bardzo zły stan zdrowia, występowanie chorób przewlekłych i aktywne infekcje organizmu.
W pierwszej kolejności pacjentowi podawane jest miejscowe znieczulenie. Następnie wykonuje się niewielkie nacięcie na rogówce oka. Umożliwia to wprowadzenie przez to nacięcie tak zwanego fakoemulsyfikatora do soczewki oka, który wykorzystuje ultradźwięki, co umożliwia usunięcie naturalnej soczewki. W kolejnym kroku przeprowadzane jest wszczepienie nowej, sztucznej soczewki. Jej kształt i elastyczność sprawia, że nie ma konieczności powiększania nacięcia na rogówce celem wykonania prawidłowej implantacji. Rana po operacji goi się samoistnie. Pacjent podczas przeprowadzania całej procedury pozostaje świadomy, dlatego — jeśli nie ma żadnych komplikacji — może tego samego dnia wrócić do domu.
Po operacji zaćmy konieczne jest założenie specjalnego opatrunku, a także konieczność pojawienia się na wizycie kontrolnej. Cały okres rekonwalescencji może zająć do 8 tygodni, po czym pacjent powraca w pełni do swoich codziennych obowiązków, a jego wzrok przestaje być nadmiernie wrażliwy na światło.
Źródła:
https://www.mp.pl/pacjent/okulistyka/chorobyoczu/chorobysoczewki/73341,zacma
