W niedzielę o wschodzie słońca, ok. godz. 5:00, rozpoczęły się kolejne prace na kartuskich jeziorach. Na jeziorach Mielenko, Klasztorne Małe i Klasztorne Duże odbywa się proces zarybiania. Trafiło tam około 21 tys. sztuk narybku szczupaka.

Pracom przewodzi dr inż. Michał Łopata z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Zarybianie przeprowadzane jest przez specjalistów z branży rybackiej, pod stałym nadzorem ichtiologa, metodą „z łodzi”.

- Technika polega na sukcesywnym opływaniu akwenu wzdłuż linii brzegowej łodziami, z których ryby po kilka sztuk będą wprowadzane w strefę litoralową lub sublitoralową zbiornika, od strony otwartej wody - informuje Urząd Miejski w Kartuzach. 

Materiał zarybieniowy pochodzi z ośrodków chowu i hodowli ryb położonych w bliskim sąsiedztwie jezior kartuskich. Dzięki małej odległości ryby nie będą zmęczone transportem, są w krótkim czasie po odłowie i w dobrej kondycji. Materiał zarybieniowy będzie posiadał aktualne weterynaryjne świadectwo zdrowia.

- Bliskość ośrodków chowu i hodowli ryb jest to tyle ważna, że transportowany narybek może przeżyć w natlenionych workach ok. 8. godzin, a ponieważ jego pobieranie powinno odbywać się porą nocną, stąd potrzeba pracy na jeziorach nawet w niedzielę, o godz. 5:00 rano - informuje UM Kartuzy.

Zarybianie jest częścią biomanipulacji czyli jednego z kolejnych etapów prac przy największym w Polsce projekcie ekologicznym pn.: „Kompleksowa rekultywacja jezior: Mielenko, Karczemne, Klasztorne Małe i Klasztorne Duże w Kartuzach”. Zabieg biomanipulacji (rekultywacji biologicznej) przeprowadzony zostanie na wszystkich 4 jeziorach objętych projektem.

Biomanipulacje rybackie są metodą kształtowania struktury ichtiofauny w celu ograniczenia nadmiernego pogłowia ryb zooplanktonożernych i bentosożernych. Stosuje się zarybienia drapieżnymi gatunkami (głównie szczupakiem i sandaczem). Wywierają one presję pokarmową na ryby spokojnego żeru ograniczając tym samym ich presję na zooplankton. Licznie występujące skorupiaki planktonowe są naturalnym kontrolerem ilości glonów planktonowych. W konsekwencji taka przebudowa struktury gatunkowej ryb sprzyja poprawie jakości wody w jeziorze. Metodę biomanipulacyjną przyjęto za uzupełniającą w procesie rekultywacji jezior kartuskich. Przewiduje się dokonanie zarybień narybkiem rodzimych gatunków ryb drapieżnych: szczupaka, sandacza oraz bolenia, każdorazowo dobierając dawki roczne materiału zarybieniowego do wyników monitoringu ichtiofaunistycznego.