Rodzina, samorządowcy, księża, mieszkańcy Kartuz, delegacje, żegnali dziś ks. prałata Tadeusza Misiornego, Honorowego Obywatela miasta i pierwszego proboszcza parafii pw. Św. Kazimierza w Kartuzach. Kapłan spoczął na cmentarzu przy kartuskiej kolegiacie.

Mszy świętej pogrzebowej przewodniczył biskupa pomocniczy diec. pelplińskiej ks. Arkadiusz Okroj. Przypomniał m.in. życiorys ks. Tadeusza Misiornego, a także jego zasługi dla Kartuz.

- Za wiele rzeczy się go ceni - podkreślał ks. biskup. - Za to, że zorganizował tutaj nową parafię, za to, że pobudował tutaj plebanię, dzięki jego inspiracji powstała tutaj szkoła katolicka. Pełnił też funkcję dziekana dekanatu kartuskiego, wspominamy te lata z radością, bo rzeczywiście wniósł tego optymizmu bardzo wiele. Sprawował funkcję kapelana policji, straży pożarnej. Do końca życia był bardzo aktywny, włączał się w te wszystkie historie, za które był odpowiedzialny. Wszystkie pozostałe przejął po nim ksiądz Ryszard, od zawsze związany z Kartuzami. Trzeba przyznać, że z wielką troską, cierpliwością i odpowiedzialnością otaczał tego, który był jego poprzednikiem. Do końca się nim opiekował, organizował wspaniałe jubileusze. Zdawać by się mogło, że dodawały mu ochoty do życia. 

Burmistrz Kartuz Mieczysław Grzegorz Gołuński przypomniał, że ks. Tadeusz Misiorny przybył w 1975 r. najpierw do Kiełpina, gdzie objął funkcję proboszcza. Po ośmiu latach biskup skierował go do Kartuz, gdzie w tzw. kościele szkolnym zorganizował życie duszpasterskie nowej parafii - pw. Św. Kazimierza. 

Pod koniec lat osiemdziesiątych bez wahania pozwolił na zorganizowanie po raz pierwszy w Kartuzach Święta Niepodległości 11 listopada, potem uroczystości trzeciomajowych. Dał nam siłę i odwagę, by budować nową, niepodległą, wolną Polskę. Od tego czasu uroczystości odbywają się tutaj co roku. Ks. Tadeusz Misiorny z wielką życzliwością i zaangażowaniem, otwartością, brał udział w życiu społecznym naszego miasta i mieszkańców. Pełnił wiele funkcji w różnych organizacjach społecznych i stowarzyszeniach - podkreślał burmistrz. - Za swoją postawę otwartości na drugiego człowieka został w 2005 r. odznaczony nagrodą burmistrza Kartuz, a w 2013 r. uchwałą Rady Miejskiej w Kartuzach nadano mu tytuł Honorowego Obywatela Kartuz. Tak normalnie, po ludzku będzie nam go brakować. Odchodzi od nas człowiek, który był duszą tego miasta, wspaniałym kapłanem. Za to chcemy mu serdecznie podziękować. 

Dziekan dekanatu kartuskiego, proboszcz parafii pw. WNMP w Kartuzach, ks. Piotr Krupiński, przeczytał listy, m.in. od biskupa włocławskiego. Sam także wspominał ks. Tadeusza Misiornego, wyrażając wdzięczność dla jego zasług. 

Drugiego lipca jak co roku spotkaliśmy się na odpuście w Przodkowie. Tam śp. ksiądz prałat zapowiadał, że przybył, by pożegnać się z nami - z kapłanami i z tym dekanatem, którego bliskość tak bardzo sobie cenił. Przez siedemnaście lat będąc tu dziekanem tak często to powtarzał, budował tę właśnie konfraternię kapłanów, którzy tworzyli to kartuskie prezbiterium. Dzisiaj każde słowo, które wypowiadał do nas w ostatnim czasie, nabiera szczególnej wagi. Bo tu na ziemi pozostaje już tylko wspomnieniem. W kościele tak jest, że proboszczem się bywa, ale ojcem pozostaje w sercach tych, którym się służy. Obecni kapłani dekanatu kartuskiego przywołują śp. kapłana jako tego, który był od zawsze - wszystkich nas tutaj witał. Uczyłeś nas zawsze serdeczności, tego, że najpierw trzeba być człowiekiem. Twój dom, plebania, zawsze były dla nas otwarte - bo takie było twoje serce, otwarte dla drugiego człowieka. Chcemy zapewnić, że ten kartuski kościół, dekanat, dalej będziemy budować z Bożym błogosławieństwem.

Ks. Ryszard Różycki, proboszcz parafii pw. Św. Kazimierza, w ciepłych słowach wspominał swojego poprzednika. 

Zostając jego bezpośrednim następcą, mogłem kontynuować rozpoczęte przez niego zadania, zarówno w duchowym wymiarze, jak i materialnym w parafii i w szkole. Tym, co najbardziej naznaczyło nasze relacje, było niepozorne wydaje się wydarzenie. W 1994 roku oznajmiłem księdzu prałatowi decyzję księdza biskupa Jana Bernarda Szlagi, który wysłał mnie na studia do Strasburga do Francji. Ksiądz prałat odpowiedział - to ja was zawiozę. Zawsze lubił podróżować. Wraz z bratem zawieźli nas do Francji, było to wtedy dla nas ogromną przysługą i pomocą. Ten fakt, tej całej otwartości, zawsze gdy pojawiły się jakieś chmury, zawsze pozwalał mi wyhamować i wziąć głębszy oddech. Ksiądz prałat zawsze potrafił cieszyć się tym, co udało nam się we wspólnocie parafialnej zrealizować przez ostatnie 17 lat. 

Księdza Tadeusza Misiornego na cmentarz przy kartuskiej odprowadziła rodzina, wierni, księża, władze samorządowe, strażacy, przedstawiciele policji, liczne delegacji oraz mieszkańcy Kartuz. Spoczął w pobliżu zabytkowego eremu.