Powrót do przeszłości w Sikorzynie

Jest piękna, letnia pogoda. Zboże złoci się w słońcu. Jedziemy polną drogą z Gołubia do Sikorzyna. Drogowskazy prowadzą nas do celu ? Dworku Wybickich. Za bramą posiadłości rozpościera się wielki ogród. Śpiewają ptaki w malwach i różach. W sieni domu z uśmiechem witają nas przewodniczki w strojach historycznych oraz właściciel tego uroczego miejsca ? Leszek Zakrzewski, który dziesięć lat temu nabył dworek w kompletnej ruinie. - ?Oszalałeś? - powtarzali mi bliscy, ja jednak uparłem się, żeby dwór ratować ? mówi.

Leszek Zakrzewski jest konserwatorem zabytków, odnawiał i odnawia największe zabytki Gdańska. Pracował w różnych zakątkach świata, dziesięć lat swojego życia spędził w Sztokholmie. Teraz mieszka w Trójmieście, ale jego serce, jak sam mówi, jest w Sikorzynie. Z tym miejscem związał się jedenaście lat temu.

- Przeczytałem w gdańskiej, lokalnej prasie, że Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie chce sprzedać dwór, gniazdo rodowe Wybickich ? opowiada Leszek Zakrzewski - przyjechałem tu. Budynek był w katastrofalnym stanie. Ale urzekł mnie dąb, który rośnie przed dworkiem. Zdrowy, piękny pomnik przyrody. Biłem się z myślami. Rozsądek mówił mi, żeby więcej tu nie wracać. Ale wracałem i to kilkakrotnie. W końcu kupiłem tę ruinę.

Kiedy w 1998 roku Leszek Zakrzewski nabył dworek, budynek nadawał się do rozbiórki. Z parteru dworu przez dziury w dachu można było oglądać niebo, nie było tu wody, kanalizacji ani prądu. Oprócz zabytkowych pieców kaflowych, z których dwa wywieźli z Sikorzyna członkowie Zrzeszenia, nie zachowało się tu nic. Wieloletnie zaniedbywanie tego miejsca, sprawiło, że dwór uległ poważnym zniekształceniom. Nowy właściciel doszukał się śladów rozebranej werandy, ganku, zaślepionych okien dachowych, zamurowanych okien parteru i piętra i wszystko powoli odbudowywał.

- Nie było dla mnie rzeczy niemożliwych ? mówi. - Sprzedałem swój nowy samochód, aby zabezpieczyć budynek na zimę. Brałem kredyty, by odbudować konstrukcję dworku. Szukałem starych materiałów z rozbiórek, by użyć ich do odtwarzania tego, co stąd zniknęło. Nigdy nie liczyłem, ile wydałem na to wszystko pieniędzy.

Leszek Zakrzewski początkowo nie zastanawiał się co w przyszłości zrobi z dworkiem. Na dom był za duży i zbyt kosztowny. Jednak już pierwsze widoczne zmiany przyciągały chętnych do oglądania.

- Mówiłem: jeszcze nie teraz, obejrzycie państwo, jak wszystko będzie gotowe ? opowiada właściciel Dworku Wybickich. - I to właśnie odwiedziny ludzi w trakcie tych wielu lat odbudowy, zadecydowały o tym, że otworzyłem tu muzeum wnętrza. Stwierdziłem - muszę ich wpuścić, skoro obiecałem.

Dworek, który był gniazdem rodu Sikorskich, a od XVII wieku przez około 250 lat domem rodziny Wybickich, wyposażony został w meble i sprzęty z XIX i z początku XX wieku. Odnowione pomieszczenia dworu zamieniły się w historyczną sień, bawialnię, sypialnię, jadalnię, gabinet, pokój kobiecy, pokój muzyczny. Stanęły w nich odzyskane, zabytkowe piece i przepiękne dziewiętnastowieczne pianino, jak na prawdziwy polski dwór przystało. Na poddaszu powstały pokoje gościnne, również urządzone w starym stylu. Właściciel zaadaptował również jedno z pomieszczeń na herbaciarnię. Tam, z widokiem na ogród pełen kwiatów i przy muzyce Chopina, można delektować się herbatą lub kawą zaparzoną przez panie w starodawnych strojach. Ściany herbaciarni zdobi malarstwo Malwiny Dzwonkowskiej (jednej z przewodniczek), a sień i małą galerię - wystawa grafiki Cezarego Paszkowskiego, profesora gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Prace przedstawiają najpiękniejsze zabytki Gdańska, Pomorza i Warszawy.

- To jest miejsce do odpoczynku, do wyciszenia, refleksji ? dodaje nam Leszek Zakrzewski, paląc cienkiego papierosa w odtworzonej przez niego werandzie. Obok naszych foteli, nieudolnym jeszcze krokiem chodzą młode kocięta. ? Chciałem, żeby dwór po odbudowie był nadal domem mieszkalnym, jak dawniej i przypominał jak i gdzie kiedyś jadano, bawiono się i pracowano. Owszem, miałem okresy zniechęcenia przy odbudowie dworku, często brakowało pieniędzy, ale walczyłem. Mówiłem sobie: jeśli to sprzedasz, znaczy, że się poddałeś, traktowałem moją pracę, jak misję.

Przez kolorowe szkiełka werandy rozpościera się widok na dworski park ze stawami, alejami lipowymi i labiryntem roślinnym, zaprojektowany przez samego właściciela.

- Czytałem, że takie labirynty były niegdyś bardzo popularne w Polsce, ale żaden na Pomorzu się nie zachował ? mówi, prowadząc nas między ścianami liści. ? Postanowiłem więc, że pole, przylegające do dworku, przeznaczę właśnie na taki labirynt. I zasadziłem go. W samym środku zbudowałem drewniane podium, aby każdy mógł zobaczyć całość z góry.

Ogród jest równie piękny jak wnętrze dworku. Kwiaty, poziomki, warzywnik, huśtawka na klonowej gałęzi, aleje lipowe zakończone altankami i dumny dąb, świadek upływu czasu. W okolicy bocianie gniazda i mnóstwo ptaków, które w ogrodzie przebywają tak chętnie, jak osoby odwiedzające dwór. Pewnie czują się tu tak dobrze, jak sam właściciel.

- Gdybym mógł nie ruszałbym się stąd ? mówi Leszek Zakrzewski. ? Jestem rozdarty między Gdańsk i Sikorzyno. W Trójmieście trzyma mnie praca, bo na dworek trzeba jeszcze pracować. Ale może nadejdzie taki dzień, kiedy to miejsce zarobi samo na siebie...

Dworek Wybickich w Sikorzynie zwiedzać można od wtorku do niedzieli w godz. 10-17. Adres: Sikorzyno 39A, 83-316 Gołubie.