Syndrom DDD to określenie brzmiące dość enigmatycznie. Tymczasem to nic innego jak syndrom dorosłego dziecka z rodziny dysfunkcyjnej. Osoby, które są nim dotknięte muszą na co dzień mierzyć się z wieloma trudnościami. Na czym dokładnie polega ów syndrom oraz jak należy go leczyć? Wskazówki dotyczące tego znajdą się w tym artykule.
Po czym rozpoznać syndrom DDD?
Przede wszystkim należy zaznaczyć, że diagnoza syndromu DDD należy do specjalisty. Jeżeli więc podejrzewamy, że możemy być nim dotknięci, dobrze byłoby odwiedzić gabinet psychologiczny. Psycholog lub psychoterapeuta mogą pomóc nam w określeniu przyczyn naszego złego samopoczucia i trudności. Kto najczęściej boryka się z syndromem DDD? Przede wszystkim osoby, które dorastały w rodzinach dysfunkcyjnych. Jak powszechnie wiadomo, dysfunkcja niejedno ma imię i nie da się scharakteryzować wszystkich jej przejawów. Na pewno jednak przyczyną syndromu DDD może być przemoc, której doświadczało dziecko ze strony jednego lub obojga rodziców. Przemoc nierzadko ma miejsce wówczas, gdy któreś z rodziców jest uzależnione od alkoholu lub substancji psychoaktywnych. Niestety, zdarzają się sytuacje, w których oboje rodziców ma taki problem. Na syndrom DDD mogą cierpieć również osoby, które były zaniedbywane w dzieciństwie. Wielu rodziców ma bowiem wyczerpującą pracę, której poświęca się bez reszty. Zapominają oni wówczas o tym, że ich pociechom potrzebna jest uwaga i zrozumienie. Dorośli ludzie z syndromem DDD mają przede wszystkim problem z prawidłowym nawiązywaniem relacji z innymi osobami. Bardzo często nie potrafią oni dostosować się również do norm społecznych. Mogą mieć trudności z atakami paniki, a także z chronicznym przemęczeniem i stresem.
Jak radzić sobie z syndromem DDD?
Osoby z syndromem DDD mogą nauczyć się prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie. Jak najbardziej możliwe jest również to, aby udało im się tworzyć satysfakcjonujące relacje. Dobrze byłoby jednak poddać się psychoterapii. Zanim wybierzemy konkretnego terapeutę, dobrze byłoby poczytać trochę o nurtach psychoterapii. Bardzo dobre skutki może przynieść terapia psychoanalityczna, a także poznawczo-behawioralna. Ważne, aby terapia odbywała się z odpowiednią częstotliwością. Najczęściej odpowiednia częstotliwość to raz w tygodniu, ale w niektórych przypadkach może okazać się konieczne uczęszczanie na nią dwa razy w tygodniu. Pierwsze rezultaty w postaci lepszego samopoczucia powinny pojawić się już po kilku sesjach. Na trwalsze efekty należy jednak poczekać nieco dłużej. Aby móc skutecznie walczyć z syndromem DDD, musimy być gotowi na ciężką pracę. Wskazówki, których udziela nam psychoterapeuta, dobrze jest wdrażać w swoim codziennym życiu. Warto wyjść także ze strefy komfortu i robić rzeczy, na które dotychczas nie mieliśmy odwagi. Należy również pamiętać, że syndrom DDD nierzadko idzie w parze z depresją. Wówczas konieczna może okazać się również konsultacja psychiatryczna, zwłaszcza jeżeli objawy są nasilone. Możliwe, że lekarz zaleci nam farmakoterapię połączoną z psychoterapią.
Więcej informacji znajdziedzie na: https://uzaleznienia-terapia.pl/
