Zaburzenia odżywiania to jednostki chorobowe związane z nieprawidłową relacją z jedzeniem na tle psychologicznym. Do najbardziej znanych zaburzeń należą anoreksja i bulimia. Oba stany chorobowe mają destrukcyjny wpływ na organizm i pod żadnym pozorem nie mogą być bagatelizowane. O tym czym są zaburzenia odżywiania, jakie są ich konsekwencje oraz jak je leczyć dowiesz się z poniższego artykułu.
Przyczyny zaburzeń odżywianiaTak jak w przypadku innych chorób na rozwój zaburzeń odżywiania może wpływać wiele czynników. Często ma to związek ze stresującą sytuacją życiową, perfekcjonizmem czy też ze zbyt niską samooceną. Niewątpliwie jedną z głównych przyczyn jest ciągle rosnąca presja otoczenia. W dzisiejszym świecie mody i w mediach społecznościowych pokazywane są zdjęcia osób o „idealnej” szczupłej sylwetce. Niestety często mimo świadomości, że zdjęcia poddane są obróbce graficznej, jesteśmy porównywani lub sami porównujemy swoją figurę do sylwetek kreowanych w Internecie. Chęć uzyskania idealnej figury za wszelką cenę, często przeradza się w patologiczną relację z jedzeniem. Pomocy w leczeniu zaburzeń odżywiania może udzielić doświadczony dietetyk wraz ze wsparciem leczenia u specjalisty psychiatrii.
Jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa) Potocznie zwany anoreksją, to choroba, w wyniku której dochodzi do drastycznego ograniczania spożywanej żywności. Zaburzenia te występują znacznie częściej u kobiet niż mężczyzn, problem ten bardzo często dotyka nastolatków. Osoba chorująca na anoreksję ma zaburzony obraz postrzegania swojego ciała - mimo niskiej masy ciała dalej dostrzega w swojej sylwetce niedoskonałości i “nadmierne kilogramy”, których chce się pozbyć za wszelką cenę. Ze względu na paniczny lęk przed przytyciem celowo ogranicza kaloryczność diety do skrajnie niskich wartości, a także podejmuje się wyczerpującej aktywności fizycznej, prowokuje wymioty lub stosuje leki przeczyszczające/środki hamujące apetyt. Wszystkie te działania przyczyniają się do powstania znaczących niedoborów żywieniowych. Brak odpowiedniej podaży składników odżywczych i witamin skutkuje osłabieniem, większą podatnością na infekcję, zwiększonym ryzykiem rozwoju chorób dietozależnych czy zaburzeniami hormonalnymi (nawet zanik miesiączki). Nieleczona anoreksja prowadzi do skrajnego wyniszczenia organizmu, a nawet do śmierci osoby chorej.
BulimiaPodobnie jak w przypadku chorujących na anoreksję, u osób z bulimią można zaobserwować niską samoocenę i nadmierną koncentrację nad swoją figurą. Cechą charakterystyczną tego rodzaju zaburzeń odżywiania są kompulsywne napady głodu, w trakcie którego osoba chora spożywa ogromne ilości pokarmu o bardzo dużej gęstości odżywczej. Brak kontroli nad całym procesem skutkuje późniejszymi wyrzutami sumienia i potrzebą pozbycia się spożytego jedzenia poprzez wywoływanie wymiotów lub stosując leki przeczyszczające. Choroby nie można bagatelizować, nieleczona bulimia prowadzi do zaburzeń hormonalnych (w tym trudności z zajściem w ciążę), uszkodzenia szkliwa zębów, depresji, a także dolegliwości ze strony układu pokarmowego z powodu ciągłej podaży środków przeczyszczających.
Leczenie zaburzeń odżywianiaWymienione zaburzenia odżywiania mają podłoże psychologiczne dlatego kluczowym elementem leczenia jest współpraca z psychologiem. Terapia nie będzie skuteczna dopóki osoba z anoreksją czy bulimią sama nie uświadomi sobie o swojej chorobie. Naciskanie na chorego lub zmuszanie go do podjęcia się leczenia może przynieść efekt odwrotny do zamierzonego. Osoba chora powinna być pod stałym nadzorem zespołu terapeutycznego składającego się z lekarza, dietetyka oraz psychologa. Na tym etapie niezwykle istotne jest wsparcie płynące ze strony bliskich osób. Terapia ma na celu przywrócenie prawidłowej relacji z jedzeniem, prawidłowe odżywienie organizmu, przywrócenie normalnej masy ciała oraz wypracowanie zdrowych nawyków żywieniowych.
