Powiat. Przybywa osób innego wyznania niż katolickie. Gdzie mają się modlić?

W powiecie kartuskim, w związku z wojną w Ukrainie, przybywa osób należących do różnych kościołów niekatolickich, głównie wiernych prawosławnych. Padają pytania o miejsca modlitwy. 

W każdą niedzielę o godz. 9.00 w kaplicy Domu Sióstr Miłosierdzia Św. Wincentego A Paulo przy ul. Gdańskiej w Kartuzach odprawiana jest msza w języku ukraińskim. Nabożeństwo prowadzi greckokatolicki duszpasterz: ks. Oleh Hrytsiv.

Najbliższa parafia prawosławna znajduje się natomiast w Gdańsku Wrzeszczu przy ul. Traugutta 45. 

Jednak wierni różnych chrześcijańskich kościołów niekatolickich mogą zwrócić się do duszpasterzy katolickich z prośbą o udzielenie sakramentów świętych, sakramentaliów lub odprawienie pogrzebu. Specjalny dokument wydały w tym celu Rada Prawna (której przewodniczącym jest biskup pelpliński Ryszard Kasyna) i Rada Do Spraw Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski.

Katolicy powinni być gotowi dopomóc innym chrześcijanom w tym, aby wzięli udział w nabożeństwie, zwłaszcza niedzielnym, we własnym kościele czy domu modlitwy. Gdyby ten udział był utrudniony, zwłaszcza z powodu lokalnego braku miejsc modlitwy ich wspólnot, katolicy z otwartością zapraszają tych chrześcijan do swoich kościołów, aby mogli pomodlić się z zachowaniem zasad przypomnianych w niniejszym dokumencie - czytamy w piśmie. 

W sytuacjach nadzwyczajnych, w których wierni nie mają możliwości udania się do szafarza swojego Kościoła lub Wspólnoty kościelnej, katoliccy szafarze mogą udzielić niektórych posług religijnych ochrzczonym niekatolikom, zwłaszcza wiernym prawosławnym, gdyż wierni ci nie mogą pozostawać bez dostępu do źródeł łaski Bożej, jakimi są zwłaszcza sakramenty święte. W relacjach z Kościołami prawosławnymi ważne jest to, że zachowana w nich została sukcesja apostolska, a tym samym rozumienie i ważność sakramentów.

Jak zaznaczają biskupi - udzielenie sakramentu lub innych posług religijnych ochrzczonym niekatolikom nie powoduje zmiany ich wyznania i nie wolno wykorzystywać takiej sytuacji do podobnych działań. 

Chrzest, namaszczenie chorych...

Wierni prawosławni mogą prosić katolickiego księdza m.in o sakramenty pokuty, Eucharystii czy namaszczenia chorych - w uzasadnionych przypadkach. 

- Szafarz katolicki powinien najpierw upewnić się, czy ta prośba nie wynika np. z niewiedzy lub bezradności i udzielić proszącemu niezbędnych wyjaśnień. Dotyczy to szczególnie Eucharystii, która jest znakiem przynależności do Kościoła. W wielu przypadkach właściwym będzie odesłanie prawosławnego wiernego do prawosławnego duchownego. Jeśli takie odesłanie jest trudne, a prośba o sakramenty duchowo umotywowana, należy zbadać dyspozycję proszącego. Przy udzielaniu sakramentów szafarz katolicki ma obowiązek kierowania się zasadami doktryny i dyscypliny katolickiej (...) - czytamy w dokumencie.

Szafarz katolicki może także ochrzcić dziecko na prośbę rodziców, którzy nie są katolikami, ale jedynie w sytuacji, gdy nie mają oni dostępu do szafarza swojego Kościoła. Dziecko nie zostanie włączone do kościoła katolickiego, chyba że na prośbę rodziców. Wówczas taką sytuację należy skonsultować z kurią diecezjalną. 

Co z sakramentem małżeństwa?

Według dokumentu - ordynariusz miejsca może udzielić każdemu kapłanowi katolickiemu upoważnienia do błogosławienia małżeństwa wiernych Kościołów wschodnich niepozostających w pełnej wspólnocie z Kościołem katolickim. Muszą oni zawierać małżeństwo z własnej woli, sami o to prosić i nic nie może stać na przeszkodzie w zawarciu małżeństwa. 

Dodatkowo ważne, aby byli oboje stanu wolnego. 

- Jest to konieczne, gdyż w niekatolickich Kościołach wschodnich istnieje możliwość zawarcia drugiego i trzeciego małżeństwa, stąd „stan wolny” może być różnie rozumiany - podkreślają biskupi. 

Biskup może zezwolić na używanie budynku katolickiego?

Biskupi podkreślają, że jeżeli chrześcijanie a katolicy nie mają miejsca, w którym mogliby godnie sprawować kult Boży, "biskup miejsca może zezwolić na używanie budynku katolickiego, cmentarza lub kościoła”. 

Także „jeżeli księża, inni szafarze lub wspólnoty, nie pozostający w pełnej komunii z Kościołem katolickim, nie mają miejsca ani liturgicznych przedmiotów, niezbędnych do godnego odprawiania własnych ceremonii religijnych, biskup diecezjalny może pozwolić im na korzystanie ze świątyni katolickiej, a także użyczyć im przedmiotów niezbędnych do ich służby Bożej”.

Pełna treść dokumentu znajduje się TUTAJ.