Podczas przygotowań do rewitalizacji linii kolejowej Kartuzy - Sierakowice odsłonięto pozostałości dawnych elementów infrastruktury. Nieopodal Mojuszewskiej Huty można się natknąć na ruiny dawnego mostu. 

Informowaliśmy już, że w III kwartale br. planowane jest podpisanie umowy z wyłonionym wykonawcą wyłonionym w przetargu na modernizację linii kolejowej Kartuzy-Lębork. 

O realizację kontraktu zabiegało sześć firm, a najkorzystniejszą ofertę złożyło przedsiębiorstwo Torpol z Poznania proponując wykonanie zadania za 625 mln zł. I to właśnie ta firma została wybrana jako wykonawca inwestycji. 

[FOTORELACJA]30148[/FOTORELACJA]

Tymczasem przeprowadzono wycinkę drzew wzdłuż linii kolejowej.

Te prace odsłoniły nie tylko pas wzdłuż torowiska, ale gdy zniknęły drzewa, można zobaczyć m.in. dawne elementy infrastruktury drogowo-kolejowej. Nieopodal Mojuszewskiej Huty można natknąć się na pozostałości - prawdopodobnie - dawnego mostu.

Wiele wskazuje na to, że prowadziła tędy jedna z dróg łączących szosę relacji Sierakowice - Kartuzy (obecnie droga wojewódzka nr 211) z Mojuszewską Hutą.

Na niemieckiej mapie z 1941 roku widnieje takie połączenie drogowe krzyżujące się z linią kolejową - znajduje się pomiędzy dwoma drogami istniejącymi do dziś. 

Pod znakiem pytania jest pozostaje data wyburzenia mostu - to być może kwestia, którą zdołają wyjaśnić znawcy historii pomorskiej kolei.

Dziś pozostały w tym miejscu elementy kamiennej podstawy i fundamentów budowli. 

Historia linii kolejowej Kartuzy - Sierakowice sięga przełomu XIX i XX wieku, gdy władze pruskie podjęły decyzję o budowie linii kolejowej z Pruszcza Gdańskiego przez Kartuzy, Sierakowice do Lęborka i Łeby. W 1905 roku pociąg po raz pierwszy wjechał na stację w Sierakowicach. Linią kursowały 3-4 pary pociągów.

Odzyskanie niepodległości i powrót Pomorza do Rzeczypospolitej spowodował przekreślenie linii granicą państwową. Po niemieckiej stronie pociągi kursowały na odcinku Lębork – Nawcz, a po polskiej ostatnią stacją było Kętrzyno.

W czasie II wojny światowej pociągi kursowały po całej trasie od Lęborka aż do Pruszcza Gdańskiego. Po wojnie pociągi ruszały odcinkami, z uwagi na uszkodzoną infrastrukturę, ale w 1948 roku kursowały już po całej trasie. Na przestrzeni powojennych lat kursowało nawet do 10 par pociągów dziennie.

Z roku na rok pogłębiała się jednak postępowała degradacja infrastruktury. Pociągi jeździły coraz wolniej, likwidowane były kolejne posterunki ruchu. W roku 2000 zapadła decyzja o likwidacji połączeń pasażerskich na łącznie 1000 km linii kolejowych w kraju. Ostatnie pociągi pasażerskie z Kartuz do Lęborka odjechały 23 czerwca 2000 roku.

Ale w 2001 roku, po powodzi w Gdańsku, przez jakiś czas z trasy do Sierakowic i Lęborka, w formie objazdu, korzystały pociągi pośpieszne w kierunku Słupska i Koszalina. Funkcjonował jeszcze ruch towarowy, a  jedynym punktem, gdzie odbierane były towary była ładownia w Sierakowicach. Te połączenia zostały zlikwidowane na przełomie 2004 i 2005 r. Wiosną 2005 roku doszło do osunięcia się nasypu w Prokowie. Zaś w rejonie Rozłazina i Lęborka rozkradzione zostały szyny, co sprawiło, że linia kolejowa ostatecznie przestała istnieć. (źródło: pomorskie.eu/)

[ZT]70911[/ZT]