Leonberger to rasa psów, która zrodziła się z wyjątkowej wizji i ambicji, łącząc w sobie potężny, lwi wygląd z nadzwyczajną łagodnością. Ten niemiecki molos, choć imponujący rozmiarem, jest przede wszystkim wiernym, sympatycznym i oddanym psem towarzyszącym i rodzinnym, a jego historia sięga południowych Niemiec.
Ojczyzną leonbergera jest małe miasteczko Leonberg, zlokalizowane w okolicach Stuttgartu. W latach 40. XIX wieku radny miasta, Heinrich Essig, postanowił stworzyć rasę, która ucieleśniałaby herb miasta – postać lwa. Aby osiągnąć ten majestatyczny cel, Essig skrzyżował sukę rasy nowofundland z bernardynem pochodzącym ze słynnego klasztoru na Przełęczy św. Bernarda, a w późniejszych krzyżowaniach wykorzystał również pirenejskiego psa górskiego, aby utrwalić pożądane cechy.
W 1846 roku na świat przyszły pierwsze psy uznane za „prawidłowe” leonbergery. Te wczesne osobniki łączyły wygląd zbliżony do lwa z najlepszymi cechami ras założycielskich: charakteryzowały się wyjątkowo łagodnym i spokojnym charakterem, dużą pewnością siebie i silnym przywiązaniem do człowieka.
Leonberger to pies duży i potężny, o harmonijnej i umięśnionej budowie ciała, w znacznym stopniu przypominający lwa, zgodnie z pierwotnym zamysłem twórcy rasy.
Samce tej rasy osiągają imponujące rozmiary – od 72 do 80 cm wysokości w kłębie, ważąc od 50 do 75 kg. Suki są nieco mniejsze, mierząc od 65 do 75 cm w kłębie i ważąc od 45 do 60 kg. Rasa ta klasyfikowana jest przez FCI jako molos typu górskiego i nie podlega próbom pracy.
Cechą szczególnie znamienną dla leonbergera jest długa, gęsta sierść z obfitym podszerstkiem, która jest lekko falowana i przylegająca. Charakterystyczna kryza – bujna sierść przypominająca grzywę dzikiego kota – dumnie zdobi szyję i klatkę piersiową psa. Leonbergery zawsze powinny mieć czarną maskę. Umaszczenie może przyjmować różne barwy, w tym: lwi żółty, piaskowy, czerwony, czerwono-brązowy, rudawy, jasno żółty, kremowy, brązowo czerwony oraz odcienie pośrednie. Akceptowalne jest także umaszczenie z czarnymi końcówkami włosów. Ich oczy mają kształt migdałów i są ciemnobrązowe, a uszy są wiszące i przylegające.
Pod potężnym, lwiastym futrem kryje się charakter o niezwykłej równowadze i opanowaniu. Leonberger to pies o przyjaznym i zrównoważonym usposobieniu, wyróżniający się wręcz stoickim spokojem. Nie wykazuje tendencji do agresji ani dominacji. Choć jest czujny i spostrzegawczy, dzięki czemu znakomicie sprawdza się jako pies stróżujący, w nagłej potrzebie potrafi bez wahania i z zapałem bronić swojego terytorium i rodziny. Zawsze zachowuje przy tym zimną krew, niezależnie od sytuacji.
Leonberger jest nadzwyczaj oddany, lojalny i wymaga bliskiego kontaktu fizycznego ze swoim ludzkim opiekunem. Mocno przywiązany do rodziny, źle znosi samotność i zdecydowanie nie nadaje się do trzymania w odosobnieniu na zewnątrz. Swojego właściciela najchętniej nie odstępowałby na krok.
To rasa idealna dla rodzin, w tym tych z dziećmi, ponieważ leonbergery są z reguły cierpliwe, wyrozumiałe i opiekuńcze. Jednak z uwagi na dużą siłę i gabaryty, zaleca się, aby dzieci nie pozostawiać samych z czworonogiem ani nie powierzać im opieki nad nim (np. wyprowadzania).
Leonberger to pies inteligentny i pojętny, który z reguły łatwo przyswaja komendy. Posiada jednak pewną skłonność do uporu, a także bywa flegmatyczny i leniwy, co może spowalniać postępy w szkoleniu. Opiekun musi wykazać się cierpliwością, konsekwencją i łagodnym podejściem.
Szkolenie musi bazować na pozytywnym wzmacnianiu, gdzie nagrodą są pochwały i ulubione przysmaki (te ostatnie należy wliczać w dzienną dawkę kalorii, by uniknąć nadwagi). Bezwzględnie należy wystrzegać się kar i surowego traktowania, ponieważ nie tylko są nieskuteczne, ale również niszczą więź i zaufanie psa. Już od najmłodszych lat szczeniak musi być uczony podstawowych komend oraz prawidłowego chodzenia na smyczy, z uwagi na jego przyszłe duże rozmiary i siłę. Kluczowa jest także socjalizacja, kontynuowana po hodowli, aby przyzwyczaić psa do różnych ludzi, sytuacji i miejsc, budując zdrową pewność siebie.
Leonberger ma standardowe zapotrzebowanie na aktywność fizyczną – nie jest wyczynowym sportowcem, ale lubi ruch. Zamiast intensywnego biegu przy rowerze, preferuje długie spacery lub dogtrekking.
Z uwagi na gabaryty i masę, pies ten wymaga sporo przestrzeni. Najlepszym dla niego środowiskiem jest dom z ogrodem, do którego ma swobodny dostęp. Codzienne pokonywanie schodów w bloku jest niewskazane dla leonbergera.
Ponadto, rasa ta źle znosi upały. Latem najchętniej przebywa w chłodnych miejscach, przeczekując najgorętsze pory dnia. Leonbergery kochają wodę i z przyjemnością skaczą do chłodnych zbiorników. Posiadanie basenu dla psów w ogrodzie jest świetnym pomysłem, który przyniesie ulgę w gorące dni.
Warto również rozwijać jego wrodzone zdolności: oprócz świetnej umiejętności pływania, rasa ta odznacza się znakomitym węchem. Aktywności typu nosework lub zabawki opierające się na pracy węchowej, jak maty do ukrywania przysmaków, są dla nich idealne.
Pielęgnacja sierści jest czasochłonna. Długie futro z obfitym podszerstkiem wymaga regularnego, najlepiej codziennego szczotkowania, aby usuwać martwe włosy, zapobiegać filcowaniu i czyścić sierść z zanieczyszczeń.
Żywienie powinno opierać się na zbilansowanej karmie wysokiej jakości, z wysokim udziałem procentowym białek i nienasyconych kwasów tłuszczowych. Ponieważ leonbergery nie są wybredne, należy wybierać pokarm bez niepotrzebnych wypełniaczy i wzmacniaczy smaku. Ze względu na obciążenie stawów, zaleca się wzbogacanie diety o suplementy wspierające kości i stawy.
Leonbergery cieszą się generalnie dobrym zdrowiem, ale mają tendencje do obciążeń genetycznych i chorób typowych dla dużych ras. Niestety, nie należą do psów długowiecznych – średnia długość ich życia to około 8–9 lat.
Wśród najczęściej występujących problemów zdrowotnych wymienia się: dysplazję stawów biodrowych i łokciowych, spondylozę, paraliż krtani, osteosarcoma, a także schorzenia neurologiczne takie jak polineuropatia i leukoencefalomyelopatia (LEMP).
Decydując się na leonbergera, należy liczyć się ze znacznymi kosztami. Cena szczenięcia z rodowodem, pochodzącego z renomowanej hodowli zrzeszonej w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKwP, członek FCI), waha się zazwyczaj w granicach 4000 – 7000 złotych. Koszt miesięcznego utrzymania jest również wysoki, ponieważ duży pies potrzebuje dużo jedzenia, a wydatki mogą sięgać nawet do 700 złotych miesięcznie, nie wliczając regularnej opieki weterynaryjnej (szczepienia, odrobaczanie, ochrona przeciwpasożytnicza).
Leonberger jest ceniony przede wszystkim za swoje usposobienie, które jest idealne dla psów rodzinnych i towarzyszących.
Rasa wyróżnia się wyjątkowo łagodnym i spokojnym charakterem oraz stoickim spokojem. Leonberger jest nadzwyczaj wierny, łagodny i sympatyczny. Odznacza się mocnym przywiązaniem do człowieka i jest niezwykle oddany i lojalny wobec bliskich sobie osób. Rasa ta wymaga bliskiego kontaktu fizycznego ze swoim opiekunem i nie nadaje się do trzymania w odosobnieniu na dworze. Ze względu na swoją cierpliwość, wyrozumiałość i opiekuńczość, doskonale sprawdzi się dla rodzin, również z dziećmi. Pies jest odważny i pewny siebie, a jednocześnie nadzwyczaj opanowany. Nie wykazuje zachowań agresywnych ani tendencji do dominacji, zachowując zimną krew, niezależnie od sytuacji
0
0
0
0
0
0
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz
Użytkowniku, pamiętaj, że w Internecie nie jesteś anonimowy. Ponosisz odpowiedzialność za treści zamieszczane na portalu expresskaszubski.pl. Dodanie opinii jest równoznaczne z akceptacją Regulaminu portalu. Jeśli zauważyłeś, że któraś opinia łamie prawo lub dobry obyczaj - powiadom nas [email protected] lub użyj przycisku Zgłoś komentarz